دوره خلبانی را به مدت 220 ساعت در سال 1347 در پایگاه هوایی ویلیامز شهر فینیکس ایالت
آریزونای آمریکا به پایان رساند با کسب رتبه نخست در بین بیش از 400 دانشجوی خلبانی از
کشورهای مختلف عنوان خلبان نمونه این پایگاه را از آن خود نمود .

وی در 25 سالگی استاد خلبان جنگنده F-5 و در 27 سالگی با درجه سرگردی جزو افسران
ارشد نیروی هوایی ارتش ایران شد.

سرلشگر خلبان شهید عباس بابایی و سرلشگر خلبان شهید مصطفی اردستانی از شاگردان
تحت آموزش ایشان بودند.

همچنین در سال 1353 جهت گذراندن دوره کارشناسی تفسیر عکس های هوایی و مدیریت
اطلاعات و عملیات هوایی مجددا به آمریکا اعزام گردید .

سیدعلی اقبالی کسی بود که اکثر تلمبه خانه ها و نیروگاه های برق عراق را از کار انداخته بود
و طرح های عملیاتی وی باعث گردیده بود صادرات 350 میلیون تنی نفت عراق به صفر برسد
از این رو صدام جنایتکار به خون او تشنه بود.

علی اقبالی دوگاهه پس از بمباران پادگان «العقره» در حالی که زنده به اسارت مزدوران عراقی

درآمده بود، به دلیل ضربات مهلکی که نیروی هوایی ارتش ایران در نخستین ماه جنگ بر پیکر

ماشین جنگی عراق وارد نموده بود به دستور صدام و برای ایجاد رعب و وحشت در بین سایر

خلبانان کشورمان، برخلاف تمامی موازین انسانی و موافقت نامه های بین المللی رفتار با اسرا،

به فجیع ترین و بیرحمانه ترین وضع به شهادت رسید به طوری که نیمی از پیکر مطهرش در

نینوا و نیمی در موصل عراق مدفون شد. این جنایت به حدی وحشیانه بود که رژیم بعثی در

تلاشی بیشرمانه برای سرپوش گذاشتن بر این جنایت هولناک، تا سالها از اعلام سرنوشت آن

شهید مظلوم خودداری می کرد و طی 22 سال هیچگونه اطلاعی از سرنوشت وی موجود نبود؛

تا این که در خرداد سال 1370 با پیگیری کمیته جستجوی اسرا و مفقودین وکمیته بین المللی
صلیب سرخ جهانی، به همراه پیکرهای مطهر تنی چند از دیگر خلبانان شهید نیروی هوایی
پس از 22 سال دوری از وطن، در میان حزن و اندوه خانواده، یاران و همرزمانش به میهن بازگشت .

و به شکلی بسیار با شکوه و تاریخی در میدان صبحگاه ستاد نیروی هوایی تشییع و در پنجم مردادماه

 1381 در قطعه خلبانان بهشت زهرا درکنار سایر همرزمانش آرام گرفت .

روحش شاد و راهش پُر رهرو باد ...